Akademik

Amerika Birleşik Devletleri’nde 1910 yılında hazırlanan Flexner Raporu ile Tıp Eğitiminin hastanelerle bağlantılı olarak yapılması önerilmiş ve uzmanlık alanlarının ayrılması süreci başlamıştır. Aile hekimliği disiplini ve uzmanlığı diğer tüm uzmanlık dallarında olduğu gibi bir gereksinim sonucu olmuştur. Aile hekimliğine olan bu gereksinim ilk kez 1923 yılında Dr. Francis Peabody ‘Tıp bilimlerinde oluşan aşırı uzmanlaşma sonucunda hastaların ortada kaldığı, hastalara kapsamlı yaklaşarak kişi merkezli sağlık hizmet verecek ve insanları bir bütün olarak ele alacak bir uzmanlık dalı olması gerekir.’ şeklinde dile getirilmiştir. Hollanda’nın Leeuwenhorst kentinde Birinci basamak hekimliğinin, insanı organ ya da sistemlerini esas alarak inceleyen diğer klinik uzmanlık dallarından farklı bir uzmanlık dalı olduğu vurgulanarak Aile Hekimliğinin tanımı yapıldı. Buna göre Aile Hekimi; yaş, cinsiyet, hastalık ayrımı gözetmeksizin kendisine başvuran hastalara bireysel, kapsamlı, sürekli ve bütüncül sağlık hizmeti sunar. Dünya Sağlık Örgütü (DSÖ) tarafından 1978 yılında Alma Ata’da düzenlenen ‘Uluslararası Birinci Basamak Sağlık Hizmetleri Konferansı’ sonrasında sağlık hizmet sistemlerinde kalite, maliyet etkinlik ve hakkaniyete ulaşılmasında birinci basamak hekimliğinin merkezi role sahip olması gerektiği belirtilmiştir. Bu önemli rolün kendine özgü tutum ve davranış modelleri içermesi sebebi ile birinci basamakta hizmet sunumu bu alanda uzmanlaşmış hekimlerce yapılması gerektiğine karar verilmiştir. Avrupa Konseyi’nin 2001 yılında da aldığı karar ile birinci basamak sağlık hizmetlerinde çalışacak hekimlerin, tıp fakültesi mezuniyeti sonrası en az 3 yıl Aile Hekimliği eğitimi alması gerektiği kabul edilmiştir. Aile Hekimliği; kendine özgü eğitim içeriği, araştırması, kanıt temeli ve klinik uygulaması olan akademik ve bilimsel bir disiplin ve birinci basamak yönelimli klinik bir uzmanlıktır. Günümüzde uygulamada ve adlandırmada farklılıklar olsa da dünya ülkelerinin birçoğunda Aile Hekimliği birinci basamak sağlık hizmetlerinin temelini oluşturmaktadır. Aile hekimliği uygulamasını her ülke kendi ihtiyaçlarına göre oluşturup, uygulamaya koymuştur. Türkiye’de Aile Hekimliği uzmanlık eğitimi 18.07.2009 tarihinde resmi gazetede yayınlanan tıpta uzmanlık eğitimi yönetmeliğine göre uygulanmaktadır. Bu yönetmelikte aile hekimliği uzmanlık eğitiminin süresi 3 yıldır.